آژمان

این اثر در طی دو سال کار (نا پیوسته) از یک کنده یکپارچه کهور تراشیده شده است، این اثر در حقیقت روایت دوسال گذشته من است به نوعی تشبیه بخشی از شعر فریدون مشیری :

«من با سمند سركش و جادويی شراب
تا بيكران عالم پندار رفته‌ام
تا دشت پر ستاره‌ی انديشه‌های ژرف
تا مرز ناشناخته‌ی مرگ و زندگي
تا كوچه باغ خاطره‌های گريز پا
تا شهر يادها
ديگر شراب هم جز تا كنار بستر خوابم نمی‌برد»

نامش را آژمان (بی‌نهایت و بی‌زمان) گذاشتم .

چوب مورد استفاده در این اثر مانند تمام چوب‌های کهور استفاده شده در آثار دیگر از محلی تهیه شده‌اند که مسیرهای دیگری که پیش رو داشتند تبدیل شدن به ذغال و یا خرد شدن و تبدیل به MDF بوده.

کهور چوب منحصر به فردی است با مقاومت بسیار زیاد، خاصیت سنباده خوری بسیار خوب، چگالی بسیار بالا (این چوب در آب شناور نمی شود) و از گذشته در صنعت لنج سازی در بخش‌هایی مانند اتصالات سکان و … از این چوب استفاده می‌شد ولی امروزه به دلیل سختی کار با آن و خصوصیت‌های فیزیکی‌اش در ساخت کارهای چوبی استفاده نمی‌شود.

کهور بسیار چوب دیر رشدی است و این اثری که ملاحظه می کنید از یک تنه حداقل 300 ساله خلق شده است.
برای پوشش این اثر از روغن بورماوکس ایتالیا استفاده شده است که دارای استاندارد تماس با مواد غذایی است.

This piece was carved over two years (intermittently) from a single block of Prosopis wood. It essentially narrates my past two years, akin to a part of a poem by Fereydoon Moshiri:

‘I have ridden the wild and magical horse of wine To the boundless realm of imagination, To the star-filled plains of deep thoughts, To the unknown border of life and death, To the alleyways of fleeting memories, To the city of recollections, Now even wine cannot take me beyond my bed.’

I named it ‘Azjman’ (Infinite and Timeless). The wood used in this piece, like all Prosopis wood used in my other works, was sourced from places where its other possible fates were to be turned into charcoal or shredded into MDF bords. Prosopis wood is unique with its high resistance, excellent sanding properties, and very high density (this wood does not float in water). Prosopis is a very slow-growing wood, and this piece you see was created from a trunk at least 300 years old. For the finish, I used Burma Waches oil from Italy, which has a food contact standard.